O pasado xoves 7, no IES de Melide, recibimos cunha gran aperta
a Carlos Negro. Principalmente, este aclamado escritor galego veunos falar
dunhas das súas coleccións de poemarios máis vendidas entre o público xuvenil,
pero tamén entre os que non son tan mozos: Makinaria e Penúltimas
tendencias. Estas obras amósannos dous mundos paralelos que se
contrarrestan; por unha parte, o mundo da velocidade, do ruxir dos motores dos
coches, da inconsciencia e despreocupación dun mozo que só quere vivir a
súa xuventude ao límite do contaquilómetros, como se o reloxo da súa vida
rematase na seguinte curva, que ao final muta na desgraza de perdelo todo e as
palabras dos que o queren caen nunha caixa, onde queda el só nun cemiterio. E o
mundo de color rosa, os estereotipos formados ao redor da personalidade
feminina e da muller perfecta que queren ser esnaquizados por una
rapaza cansa de que o mundo sexa fashion & cool & chic &
sexy.
Carlos Negro, mergullounos na súa charla cunha lectura
dramatizada dun libro portugués, Uma princesa do pior. Nel, unha
princesa, que non desexa selo, decide fuxir do seu príncipe e librarse das súas
ataduras para aventurarse nun mundo novo xunto o seu estraño amigo. E,
finalmente, recitounos algún dos poemas destas significativas obras. De Makinaria ensínanos
a evolución da testosterona acumulada á morte con "Sound Play
Session Vol.1" (coa que nos fixo rapear ao ritmo dos motores
acelerados) e "Nota Necrolóxica" (que nos amosaba o
lado escuro da moeda, coa que queda un sabor amargo na lingua). En cambio
con Penúltimas tendencias fainos recapacitar sobre a
realidade color rosa que nos envolve a nós, as mulleres, e a través da voz
dunha rapaza que quere romper as costuras dos seus beizos e desexa gritar que
non todo é superpop e megafashion. Mentres
alude a poemas como: Barbie girl, Guapa y a la última, A
que sabe o amor?,... Carlos Negro ensínanos o que contén a súa maleta, chea
con todo o que utilizou cando se documentou para escribilos, e vainos
explicando que a sociedade céntrase nun modelo de muller, que non existe,
porque somos únicas e inimitables. Esa rapaza utiliza a súa voz para
mostrarnos, ao final do libro, unha nota que nos desvela esta realidade.
Antes de firmar os nosos libros, entregounos papeliños onde
aparecían pequenos poemas de escritoras galegas a prol do feminismo. Aí van
algúns:
Prefiro ser a filla do pirata,
a nena imposíbel que non peitea os cabelos,
a mesma que salta e corre
ou vence un exército.
Marta Dacosta
Escribo
porque
estou contenta e
libre,
porque teño
palabras
que corren
polo monte
como cabalos.
Lupe Gómez
Virxinia Mosteiro S3B
O pasado xoves 7 de maio, o
escritor galego Carlos Negro (Lalín,
1970) agasallounos aos alumnos e alumnas
de terceiro da ESO cunha interesante e divertida charla
sobre dous dos seus grandes éxitos na
literatura xuvenil: Makinaria e Penúltimas
tendencias. Makinaria é un conxunto de poemas
que tratan da vida aloucada dos mozos de 18 anos,
que soamente pensan en queimar a goma das rodas e
sentir a euforia correndo polas súas veas, sen importar
o que ninguén lles diga, ata que é demasiado tarde. Con
ela, trata de nos facer ver o ridículo da situación para evitar
que sexa demasiado tarde tamén para nós.Penúltimas
tendencias é tamén un conxunto de poemas
que falan da gaiola que atrapa
a xente coas súas revistas Super Pop
e Megafashion, que nos fan ver que o mundo é
rosa, que nos din como debemos ser para poder triunfar na
vida…, e con ela o autor quere
facernos ver
que nós somos únicos na nosa forma de ser, e non como
os demais queren que sexamos.
Carlos Negro comezou contándonos o
conto portugués Unha princesa do pior. Nese momento xa nos deu a amosar unha pequena parte
do seu carácter tranquilo e
animoso. Continuou falándonos un pouco sobre Makinaria,
onde se demostrou que Carlos Negro
é unha persoa moi agradable e
divertida. Despois de mostrarnos uns coches de xoguete musicais para
presentar o argumento de Makinaria, fíxonos rapear un pouco algúns poemas
como "Sound Play Session Vol. 1" ou "Nota Necrolóxica", facéndonos tamén pasar
un bo anaquiño. Pero
a quen lle dedicou a maior parte do
tempo foi a Penúltimas tendencias. Ensinounos o contido do seu baúl,
que contiña os obxectos nos que se inspirara para escribir
a súa obra, non sen
antes parodialos un pouco. Ensinounos o seu diario
de One Direction, ou a súa tétrica boneca Corvo,
que a pesar de ter un carácter escuro, ten tamén un corazón moi puro,
como nos ensinou Carlos. Despois de mostrarnos
que nós eramos únicos ensinándonos o noso reflexo nun espello, agasallounos ademais cunha dedicatoria
a aqueles que
a quixemos, identificando cun simple saúdo que lle entregabamos, a
frase que mellor encaixaba co noso caracter (e
sorprendentemente, conseguiuno). Na miña opinión, ademais de falar claramente
e abrirnos a nós un pouco os ollos, Carlos Negro
é unha moi boa persoa que nos marcou a todos
un sorriso na cara ademais dunha pegada no
corazón.
Iria Barreiro Vázquez. 3º ESO B
Ningún comentario:
Publicar un comentario