26/06/09

FIN DE CURSO E CITA PARA O SEGUINTE

Pois, si. Parecía que nunca ía chegar pero, ao fin , velaí o momento das ansiadas vacacións. Rematamos. Este 2008-2009 non volverá máis. Pero o que si queremos que volte, é a vida a esta canle de comunicación qu é o biblomelide, con todas as súas seccións. Que os libros, as reportaxes, as películas, as viaxes da nosa comunidade educativa etc. ,volvan quedar retratadas neste espazo. Grazas aos colaboradores, especialmente a aqueles que non teñen tan doado o acceso a internet ( o rural existe, cos seus atrancos) e que pensan que facer unha entrevista ou un videoclip ou un mural ou unha crítica cinematográfica para "colgalo" no blogue non é perder o tempo, senon compartir experiencias vitais, das que todos podemos aprender e disfrutar.
E os libros. Sempre os libros. Cantas citas lévanse postas neste espazo , e noutros, de sabios pensadores sobre a lectura!!! E, sen embargo o pracer de ler, ten que ser unha descuberta individual e voluntaria. Cada un ten a súa propia historia cos libros. Así como non hai dúas historias de amor iguais, tampouco hai dous camiños idénticos para chegar a amar a lectura.
De todos os xeitos, nós, como Borges, non imaxinaríamos un Paraíso no que non houbese libros.
Que descansedes, que disfrutedes e que sexades quen de atopar o voso propio paraíso.



25/06/09

O LIBRO QUE MARCOU A TÚA VIDA

Xa a piques de rematar este curso, presentamos unha pequena mostra dunha enquisa que os alumnos de 2º e 3º da ESO fixeron entre os seus propios compañeiros e profesores sobre aqueles libros que deixaron unha pegada especial en cada un deles.
O resultado ( resumido) foi o seguinte:
Entre os alumnos os títulos preferidos foron:
--Cinco pares de cebada, de Fátima, porque é un libro diferente dos demais
--Valdemuller, de Tania, porque o libro fala dunha rapaza da súa mesma idade
--A banda sen futuro, de Cristina e Vanessa, porque conta unha historia real de cómo non hai
que renderse xamais
--O neno do pixama a raias, de Elisa e Leticia, polo seu dramatismo.
--El club de los viernes, de Carme, porque fala das relacións femeninas cunha afición común
--Anagnórisis, de Paula, "porque lle gustou"
Entre os "profes" temos as seguintes preferencias:
--La Regenta, de Carme, escólleo porque marcou un fito importante na súa vida universitaria
--Resistencia, de Estrela, pola situación que viven os seus protagonistas.
--A montaña máxica, de Zeltia, por ser unha obra emocionante e reflexiva
--El diario de Ana Frank, de Eloy, polo seu realismo
--Agosto do 36, de Carlos, por contar a crúa realidade da guerra civil española
--La maravillosa vida breve de Oscar Wao, de Xisela (alumna) , porque con el soupo de novas cousas e dos problemas que hai no mundo
--Los hombres que no amaban a las mujeres, de Ana (alumna) , porque con el descubriu a novela negra, xénero ao que se afecciounou rápidamente.
--100 años de soledad, marcou á "profe" Flor; con el deuse conta de que a vida é unha loita
continua.
--Momo, do profe Carlos; con el aprendeu a apreciar máis o tempo
--O Hiperión, favorito da profe Arancha, porque fala dun xeito de apreciar a vida apelando aos
sentimentos, á vontade e ó amor.
--El condenado por desconfiado, de Suso , poque demostra que o máis alá haino que gañar
"a pulso"
En fin , este é un resumo pequeniño das preferencias lectoras dunha parte da nosa comunidade educativa. Noutra ocasión deterémonos con máis tempo no percorrido lector e vital (que soen ir parellos) de máis persoas. Até a próxima ocasión!!



06/06/09

20 ANOS DE TIANANMEN


Onte toda a prensa lembraba o aniversario da matanza acontecida hai vinte anos na praza pequinesa de Tiananmen: o exército chinés cargaba contra centos de miles de estudantes que esixían reformas democráticas no seu país. A fotografía que ilustra esta entrada, deu a volta ao mundo: é a dun home anónimo, apodado "Tank Man", que se enfronta só, impasible, ante unha longa ringleira de tanques, dispostos a pasarlle por riba: ninguén sabe qué foi del.... Esta foto simboliza o abuso do goberno contra os seus propios cidadáns, nunha manifestación pacífica de estudantes desprotexidos. Triunfou, coma tantas veces, a forza bruta e a represión. Os manifestantes foron represaliados, encarcelados ou executados. O entón secretario xeral do Partido Comunista, Zhao Ziyang, xa finado, foi sometido a arresto domiciliario por se opoñer á represión cometida contra os estudantes.
Hoxe en día, China é unha importante potencia económica, coa que os líderes mundiais teñen que contar. Pero segue a existir a censura: libros que non se poden ler, 30.000 axentes que controlan o que len os chineses en internet, manipulación dos libros de texto ou portais bloqueados como Twitter, Hotmail, Facebook, Flickr, etc.
Ogallá que o sacrificio cruento destes centenares de miles de estudantes anónimos, dese "home do tanque", dea froitos algún día. Poque como alguén dixo " non se pode acabar co analfabetismo e logo prohibirlle á xente que lea". Ao final, sempre é o mesmo: as ansias insaciables de liberdade.

05/06/09

CARTAS DE AMOR

Seguimos co amor e (aínda que cun pouco de demora) cos resultados do concurso de cartas co gallo do Día dos Namorados. As gañadoras foron alumnas de 4º ESO A , e recibiron coma premio unha cantidade en metálico para gastar en libros e material escolar. Yolanda, acadou o 3º premio, Noelia e Tania o 2º e Iria o 1º.
A carta gañadora está inspirada en Jake, un personaxe secundario da saga vampírica de S.Meyer. Aquí tedes a epístola da vosa compañeira.
Querido Jake:
Estos seis meses contigo han sido los más gratos y maravillosos de mi vida, desde la última vez. Saber que siempre te tengo ahí, para lo que quiera…creo que es hora de que me sincere contigo.
Desde hace unos días le he estado dando vueltas a la cabeza… Creo, más bien, sé, que lo que siento por ti va más allá de la amistad. Soy consciente de que , después de lo que te pasó con Bella, va a ser difícil, es complicado reaccionar ante una realidad diferente a la que te habías creado tú mismo. Pero es que durante estos meses creo que no lo he hecho del todo mal, ¿no? No debiste hacerme ese regalo… ¿cómo pensar que recordarías la clase de flor que te regalé cuando te caíste de la bicicleta con tan solo diez años?… Increíble, sólo puedo decir eso de la flor que dejaste en mi portal hace tres noches. El alma se me llenó de emociones, y me aclaró mis dudas, además de ser una maravillosa persona, eres detallista, no se puede pedir más de nadie.
Me resulta muy embarazoso decírtelo, pero es lo que siento, y creo que es mutuo, por comentarios que lanzas al aire, porque, aunque no lo creas, escucho hasta tus más mínimos suspiros. Me sientas bien, el hecho de estar contigo es muy reconfortante… Contigo a mi lado no existe el temor… todo es como un mar en calma. Siempre protegida por tu risa, por tu forma de ser, por tus preciosos ojos negros, por tu cálida piel morena, por tu manera de hacerme ver las cosas fáciles y por tu infinito amor. Siempre sabes qué decir cuando estoy mal, y halagarme hasta cuándo no me ha dado tiempo a peinarme. ¿Mentiroso o encantador? Prefiero pensar que encantador…
Me sentí mal al rechazar aquel día tu petición… ahora pienso en ello y me muerdo los labios. Ese año tuve que convivir con cierta envidia con Bella, viendo como erais más amigos cada día, y cada vez me quemaba más y más por dentro. Hasta que Edward Cullen regresó y se demostró lo que todos sabíamos : Bella siempre amó a Edward. Tengo la misma huella en el corazón por ti que la que tú tienes por culpa de Bella, en ocasiones me olvido de que está, pero la sigo sintiendo cada vez que me miras.
A veces me paro a pensar como habría sido lo nuestro, pero he de aclarar que mi negativa no fue en vano… No estaba preparada para una relación, ya sabes cómo era por aquel entonces… Ahora siento que todo puede funcionar, he sentado cabeza y he madurado desde entonces.
Me dolía ver cómo poco a poco nos íbamos distanciando más y más, hasta llegar a la discusión que rompió por completo nuestra amistad. Estoy feliz por haber solucionado nuestras diferencias… y porque todo vuelva a ser como antes. Pero no puedo contener más mis emociones, Jake, necesito que sepas que te quiero, que siempre te quise y que fui una estúpida al hacer la elección que hice… Me resulta casi imposible aguantar las ganas de rozar mis labios con los tuyos, y fundirnos en un infinito beso , cuando me acaricias las manos o las mejillas y hablas con tu preciosa boca prácticamente pegada a la mía, separada por milímetros, esperando a que yo te dé una respuesta física a tu indirecta. Y es que ahora lo tengo tan claro… Añoro cada segundo tenerte a mi lado y las ganas de responder tu proposición con un beso me persigue… Estoy segura de que cesará cuándo lo haga realidad. Te quiero.
Iria

03/06/09

L'HYMNE À L'AMOUR

Velaí o vídeo da famosa canción interpretada por Edith Piaf

02/06/09

A PALABRA MÁIS FERMOSA


Durante o mes de maio , fixemos na Biblioteca un concurso titulado "A palabra máis fermosa". Podíanse votar palabras en todas as linguas que se imparten no noso instituto (que son unhas cantas) e o resultado foi o seguinte: a gañadora foi "amour", no segundo posto houbo un triple empate entre "aimer", "amor" e "amistad". Curiosa coincidencia que todas as palabras teñan a mesma raíz e que se refiran ao mesmo tema. Tanta necesidade teremos de amar ou de ser amados? Tamén chama a atención que dúas palabras sexan francesas. Por qué será que o amor soa mellor en francés? Ah, l'amour.....
En galego destacaron "morriña" e "ledicia" e en inglés "friend", e houbo palabras tan marchosas como "cha-cha-chá". Repetiuse en varias linguas "bolboreta", "mariposa" e "papillon"
Non faltaron palabras de fermosa eufonía e significado, coma "eirene", (paz, en grego) ou a "libertatem" latina.Tamén atopamos palabras noutros idiomas alleos ao IES, coma "fiducia" (confianza, en italiano) ou "glasnost" (transparencia, en ruso)
En fin, que nesta pequena babel bibliotecaria ,triunfou o amour. Por algo será.
Vennos á lembranza unha grande e famosa artista francesa, de vida atormentada, que paseou por todo o mundo o seu Hymne à l'amour. Reproducimos a letra na súa honra e esperemos poñer todos algo máis de amor nas nosas vidas cotiás.
L'hymne à l'amour
Le ciel bleu sur nous peut s'effondrer
Et la terre peut bien s'écrouler
Peu m'importe si tu m'aimes
Je me fous du monde entier
Tant qu'l'amour inond'ra mes matins
Tant que mon corps frémira sous tes mains
Peu m'importent les problèmes
Mon amour puisque tu m'aimes
J'irais jusqu'au bout du monde
Je me ferais teindre en blonde
Si tu me le demandais
J'irais décrocher la lune
J'irais voler la fortune
Si tu me le demandais
Je renierais ma patrie
Je renierais mes amis
Si tu me le demandais
On peut bien rire de moi
Je ferais n'importe quoi
Si tu me le demandais
Si un jour la vie t'arrache à moi
Si tu meurs que tu sois loin de moi
Peu m'importe si tu m'aimes
Car moi je mourrai aussi
Nous aurons pour nous l'éternité
Dans le bleu de toute l'immensité
Dans le ciel plus de problèmes
Mon amour crois-tu qu'on s'aime
Dieu réunit ceux qui s'aiment
Edith Piaf

Tradución
El cielo azul puede derrumbarse sobre nosotros /Y la tierra puede abrirse/ Poco me importa si me amas/ “Paso”… del mundo entero/ Ya que el amor inundará mis mañanas/ Ya que mi cuerpo se estremecerá entre tus manos/ Poco me importan los problemas/ Mi amor, porque me amasIré a la otra punta del mundo/ Me haré teñir de rubia/ Si tú me lo pides/ Iré a descolgar la Luna/ Iré a robar la fortuna/ Si tú me lo pides/ Renegaré de mi patria/ Renegaré de mis amigos/ Si tú me lo pides/ Te puedes reír de mí/ Haré como que no me importa/ Si tú me lo pides,/ Si un día la vida te arranca de mi lado/ Si mueres, ó estés lejos de mí/ Poco me importa! si tú me amas/ Porque yo moriré también/ Tendremos la eternidad para nosotros/ En el azul de toda la inmensidad/ En el cielo, no más problemas/ Mi amor ¿crees que nos amamos?…/ Dios reúne a aquellos que se aman.