![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTKC02HZuhEuHLsXaMqKAeDA5kDKlXFSmqenLMptmTZe-4uhwcygSb8VHlamqR_EPdN3Y5sKcG5-8YVPa3mFKur5pr0Gd8zzVhMrihYaRyQ612DndWz1D-r8hHWJezJT-v1n0JLreROVs/s400/samain.jpg)
Na noite do 31 de outubro para o 1 de novembro no mundo celta conmemoraban a festividade do Samhain, que se describe como unha comuñón cos espíritos dos defuntos que, nesta data, tiñan autorización para camiñar entre os vivos e poder reunirse con eles. Para manter os espíritos contentos, deixábanlles comida fóra. Esta tradición evolucionou e hoxe o que fan os nenos é ir de casa en casa pedindo doces.
Máis tarde, os romanos someteron os pobos pagáns e convertéronos ao cristianismo, demonizando as súas crenzas; os cristiáns cualificaron esta celebración como unha práctica herética e o Samaín converteuse no día de Todos os Santos, de onde deriva o nome inglés Halloween.
Esta tradición tamén existiu en toda Galiza até hai menos de trinta anos. As cabazas estaban relacionadas co culto á morte e, en Quiroga, gardábanas, secábanas e utilizábanas como máscaras no Entroido.
Hoxe en día, séguese celebrando o Samaín nalgunhas cidades e vilas de Galiza.
No cómic dos Barbanzóns, de Pepe Carreiro, titulado A noite de Samaín, poderedes ler as aventuras destes personaxes nunha noite tan máxica.
Ningún comentario:
Publicar un comentario