O pasado 22 de outubro finou en Vila de Cruces, vítima dun derrame cerebral , Anisia Miranda, tradutora e escritora , muller do tamén escritor X. Neira Vilas. Naceu en Cuba en 1932, filla de emigrantes ourensáns. Estudiou Maxisterio e Xornalismo na Habana. No 1953 trasladouse cos pais a Bos Aires. Alí ampliou os seus estudios, e coñeceu a Xosé Neira Vilas. Casaron en 1957, ano no que fundaron "Follas Novas" ,distribuidora do libro galego en América, que despois foi tamén editorial. Dende o principio vencellouse á cultura galega. Asistiu ás clases patrocinadas pola Asociación Galega de Universitarios, Escritores e Artistas (AGUEA) que dictaban , entre outros Rafael Dieste, Eduardo Blanco Amor ou Antonio Baltar. Traduciu ó galego poemas de autores latinoamericanos como José Martí ou Rubén Darío. Todas foron aparecendo en publicacións galegas de Bos Aires. Voltou a Cuba co seu home, en 1961. Traballou con Alejo Carpentier na redacción da revista "Pueblo y cultura", e mais tarde foi coordinadora nacional de edicións de libros para nenos e adolescentes. No eido da creación literaria é autora de obras de poesía, narrativa, teatro, viaxes e biografía. En teatro e narrativa obtivo importantes premios en Cuba, entre os que salientan "La Edad de Oro", teatro para nenos e adolescentes; e o Premio Nacional "Ismaelillo" de la Unión de Escritores e Artistas de Cuba. Dalgúns dos seus libros lévanse publicados centos de milleiros de exemplares no seu país de orixe. Ten varias medallas de honra conferidas por institucións cubanas. En 1992 radicouse co seu marido en Galicia. Era vicepresidenta da Fundación Xosé Neira Vilas.
Anisia foi a compañeira inseparable do seu home, ao que impulsou en todos os seus proxectos. Únimonos hoxe á dor infinita do seu viúvo, nestes intres tan acedos e dolorosos. Descanse en paz, Anisia
Ningún comentario:
Publicar un comentario