SEGUIMOS "LOITANDO"

Como ben sabemos, o Día Internacional da Muller celébrase o 8 de marzo “para conmemorar a loita histórica por mellorar a vida da muller”.
Este ano, dende a Biblioteca, queremos facer reflexionar sobre o que denominamos “traballo doméstico”, é dicir, o conxunto de actividades obrigatorias e gratuitas que se fan en todos os fogares como parte (moi importante) das medidas para dignificar a calidade de vida, que inclúen, por ex., cuestións de hixiene e saúde.
Un dos mitos que sostén a sociedade patriarcal é que as “labores domésticas” constitúen, o “lugar natural” das mulleres pola súa cercana relación coa reproducción biolóxica. Ademais, este traballo está totalmente invisibilizado e desvalorizado. De feito, as mulleres que se dedican exclusivamente a estas tarefas son consideradas polas enquisas oficiais como “inactivas”. Ademais, a valoración social é nula, xa que as persoas que se benefician delas parecen opinar que este traballo non require de cualificación especial, apréndese coa práctica e sen requerir dunha especial inversión de tempo e esforzo. Pero, entón, por que a excusa máis xeralizada que pon o home para non facer este traballo é, sinxelamente, non saber facelo? Unha análise menos “sesgada” amósanos, sen embargo, que o nivel de formación requerido non é tan reducido, xa que estamos a falar da organización e realización de multitude de tarefas especializadas moi diferentes entre si. Ademais, esta “valoración social” fai percibir á muller o traballo doméstico como algo rutinario e pouco gratificante.
E que sucede coas mulleres que realizan unha actividade laboral fora da casa? Abren a porta á vida pública, ao progreso, á cultura, ao poder..., amosando que son capaces de facer algo máis que coidar da casa e dos fillos (que non é pouco). Pero esta progresiva incorporación á vida pública, conseguida gracias a anos e anos de "loita" das propias mulleres (e tamén, por que non dicilo, dalgúns homes) “ten trampa”. Salvo en casos excepcionais, isto non as libera das súas obrigas domésticas: impónselles unha “dobre xornada” que lastra a súa carreira profesional. Porque, en xeral, os homes non están dispostos a asumir responsabilidades e, no mellor dos casos, préstanse a “axudar” á muller na casa.
Que celebramos? A inconmensurable labor das nosas predecesoras e a nosa disposición de continuar esta “loita”.