26/06/21

Alejandro Panadeiros Pacín entrevista a... Keltoi


Para rematar o curso, publicamos aquí unha serie de entrevistas que realizou o alumnado de música dentro do plan lector.

Como vos coñecistes?

Pois tres de nós eramos da zona de Coia, As travesas, e coñeciamonos de xuntarnos con outros rapaces do barrio, de ir por Balaídos e vernos nos concertos de punk que había naque tempo, aproximadamente en 1995. Ao pouco coñecimos a Mikele, un italiano recén chegado a Vigo e que montara un estudo de gravación na casa. O quinteto completouno Joselu o “giputxi”, un mozo donostiarra que daquelas estudaba en Vigo ciencias do mar, (co tempo pasouse ás ciencias do bar, jajaja).

 

Como se vos ocorreu formar o grupo?

Pois porque a todos nos gustaba moito a música, o punk en xeral o seu subxénero  “OI” en particular. De punk había unha banda en Galcia, pero de OI! Non tantas, en fin, a nosa única pretensión era, e aínda é, pasalo ben, disfrutar da música e cantarlle a todo o que chegusta, como o Celta, e ao que non, como os policías. Unha banda de rock non deixa de ser tamén un xieto de desfogue persoal e colectivo.

 

En que grupos vos inspirástedes para formalo?

Bufff!, referencias a bandas que admiramos hai moitas, se temos que escoller, quedaríamonos con dúas: Cockney rejects (banda londinense, seguidores do West Ham United e un dos pais da chamada música OI!) e Die Lokalmatadore (banda alemá de punk rock e fanáticos do Shalke 04)

 

Algún grupo ou cantante a quen admiredes?

Pois non che somos moi mitómanos, a verdade. Somo seguidores principalmente das bandas de Punk OI!. Dos primeiros 80 (The Business, Cock Sparrer, Cockney Rejects, The Blitz, Sam 69...) pero quizais o feito de admirar, admiramos máis aos da nosa terra, Galiza. Dende Suso Vaamonde a Fuxan os Ventos, pasando por Skatcha ou os primeiros Siniestro Total.

 

Cal das vosas cancións vos levou máis tempo facer?

Pois quizais “Unhas cores un sentimento”, por ser un estilo diferente a todo o resto das nosas cancións que son máis aceleradas e duras musicalmente.

Unhas cores un sentimento foi un pouco un experimento que fixemos en plan canción tranquiliña co seu toque irlandés, e bueno... levounos o seu traballo pero non quedou de todo mal e a letra saiu de corrido.

 

Como grandes e recoñecidos Celtistas, gustaríavos compoñer o himno do clube en 2023?

En primeiro lugar, o de que vai haber novo himno é algo que saiu da prensa, do que o clube non se pronunciou oficialmente sobre iso. En segundo lugar, Keltoi non fai cancións por encargo. Os nosos temas sobre o celta están aí e foron escritos co corazón dun grupo de celtistas. O clube a afección adoptaron “1923” e “Unhas cores un sentimento” como himnos non oficiais, e nó estamos xa encantados só con iso. Pero nós nunca imos entrar en absurdas competicións para facer o himno do Celta. Agora nós queremos arriscarnos e dicirche o perfil de quen queremos que o compoña. Nós apostariamos por unha muller, xa eu todos os que soan como candidatos so homes, e pensamos que as celtistas tamén deberían de verse representadas. Artistas galegas hainas, e moi boas.

 

Que canción preferides? 1923 ou Unhas cores un sentimento?

Iso é coma elixir entre un pai e unha nai, as cancións nosas con máis éxito, así que por iso quedámonos coa foliada do celta dos grades A Roda, jejeje

 

Veremos pronto algún novo proxecto ou colaboraicón con algún cantante?

Se vos referides ao rumor de C-tangana “O Madrileño”, nós non che somos moito de Autotune nin caralladas desas, tampouco do estilo da súa música. Así que o futuro dirá, a nós nadie nos propuxo nada. Eso sí, nos nosos discos teñen colaborado amigos e bandas como Hih Paw, Skacha ou os nosos irmásn Rude Pride.

 

Con que grupo ou cantante vos gustaría colaborar e por que?

Pois en 26 anos de historia xa tivemos a sorte de tocar con algunhas das bandas que máis nos gustan como os ingleses Cock Sparrer, os irlandeses Stiff Little Fingers ou os americanos Dropkcik Murphys.

Se a pregunta vai en chave galega poi con Mini, Fuxan os Ventos, e A Quenlla, e en chave celtista pois con Ana Peleteiro!, é unha gran defensora do noso clube e da nosa língua... e se non canta ben, pois tampouco pasa nada, nós sómosvos tamén limitadiños de carallos jajaja!!!

 

Cal Foi o voso concerto favorito en toda a vosa carreira?

Pois se houbese que elixir un, nós diríamos dous:

O que demos en Durango en 2010, porque tocamos cun feixe de bandas punk de todo o mundo, Oktober fest 2010 chamábase o festival.

E o segundo Balaídos (aínda que só fora un tema) na festa do noso último ascenso a primeira. Menudos nervos estar alí no campo ante tanta e boa xente!!!

 

Grazas pola entrevista e unha forte aperta celtista de parte de todo Keltoi!!


Alba López Mouriño entrevista a... Comando Curuxás


Para rematar o curso, publicamos aquí unha serie de entrevistas que realizou o alumnado de música dentro do plan lector.

Comando Curuxás é un grupo galego que naceu co fin de divertir e facer bailar a xente. Este grupo está composto por Pablo Pardo, Miguel Anxo López, Pablo Pascual, Serxio Nuñez e Alberto Nuñez.

  

Alba: Boas, son Alba e hoxe vou entrevistar a Serxio Núñez, un dos músicos do grupo Comando Curuxás

Serxio: Boas, Alba

 

A: Epezamos?

S: Cando queiras!!!

 

A: Vale, Que significa o nome do voso grupo?

S: O Comando Curuxás rende homenaxe a Curuxás, un guerrilleiro antifascista que se movía en torno á serra do Careón e, como o conxunto do grupo está formado por xente de ámbas as beiras desa serra, trazamos en porlle o seu nome como herdeiros da súa idea e do seu lugar.

 

A: Como decidistedes crear un grupo?

S: Pois foi de foliada, xuntabámonos para tocar e pasalo ben nun pub de Palas que se chama A Casa do Outeiro e a cousa callou e foi collendo máis seriedade até chegar onde estamos hoxe.

 

A: Coñecíadesvos antes de formar o grupo?

S: Si, todos xa nos coñeciamos do ambiente da música tradicional e folk, xa que todos formamos parte doutras bandas tanto anteriormente como simultaneamente.

 

A: Que instrumentos tocades?

S: A formación é unha murga ou charanga de corte tradicional pero con achegas novas, tentamos ocupar todas as tesituras posibles desde o baixo até o soprano asi como tamén as percusións. Comezando por estas últimas o encargado da batería e percusións tradicionais é Miguel Ánxo López (Chino), ao clarinete baixo Pablo Pascual, na sección harmónica co Acordeón diatónico, Alberte Núñez, e xa no traballo de melodías, Pablo Pardo co saxo soprano e frautas travesas e eu Serxio Núñez coa gaita tenor, clarinete e voces.

 

A: Que estilo de música tocades?

S: Principalmente música tradicional galega e folk bailable, aínda que nos achegamos a moitos rexistros desde a linguaxe da música tradicional galega adaptando melodías foráneas ao xeito da murga. Por exemplo temos no repertorio un tema que popularizou Frank Sinatra de Mondo Kane que se chama More pero que nos reelaboramos coa nosa linguaxe para que saiba a galego.

 

A: Quen compón no grupo?

S: A maior parte do repertorio que tocamos provén da tradición, tanto a recollida en diferentes cancioneiros como a recollida por nós, mais todos os temas son reelaborados e harmonizados por todo o grupo. Tamén temos repertorio de autor, sobre todo de Pablo Pascual.

 

A: Canto ensaiades?

S: Intentamos ensaiar de xeito cotián unhas 3 horas semanais mais moitas veces non é posibel así que os ensaios son compaxinados entre o traballo individual na casa e todos os ensaios que poidan ser conxuntos.

 

A: Cada canto soedes sacar unha canción?

S: Pois iso depende de cada ano e cada época. Evidentemente a época de maior movemento e o verán e a primavera mais en outono e inverno adóitanse facer concertos máis pequenos en salas e foliadas máis pequenas.

 

A: Tedes pensado sacar unha canción nun futuro cercano?

S: Estamos agora mesmo traballando en tres novas pezas, unha suite de jota e muiñeira composta por Pablo Pascual e logo tamén unha rumba mesturado cunha versión de Hatari de Henry Mancini a ritmo de ribeirana.

 

A: De todos os temas, cal é o voso favorito?

S: Non nos damos posto dacordo, cada un ten o seu mais témoslle moito cariño ao Benemérito Foghete por ter unha historia de amor moi interesante.

 

A: Que é o que máis vos gusta do voso grupo?

S: Pois estamos moi orgullosos de facer a música que nos chegou da xeración anterior e porlle a nosa visión actual para que logo pasárllela á seguinte xeración para que faga con ela o que lle pareza. Gústanos crer que somos un elo máis na cadea de transmisión e que lle demos unha visión máis á nosa música.

 

A: Tedes algunha anécdota sobre o escenario? Cal?

S: Pois sempre que fas cousas ocurren cousas interesantes mais ímonos decantar daquela foliada en Meira na que tocamos un Circle Cicasiene francés e retamos ao público a ver se eran quen de bailalo, pensando que non serían capaces por non coñecer ao bailes, e había unha francesa de entre o público que ensinou o baile á xente.

 

A: Ata aquí as preguntas de hoxe, moitas grazas Serxio por esta entrevista na cal coñecemos un pouco máis o Comando Curuxás.

S: Moitas grazas a tí!

 

A: Ata outra!

Lidia Arijón López entrevista a... Tanxugueiras

 


Para rematar o curso, publicamos aquí unha serie de entrevistas que realizou o alumnado de música dentro do plan lector.

Hoxe facemos unha pequena entrevista a un grupo galego de tres cantareiras chamadas Olaia Maneiro, Aida Tarrío e Sabela Maneiro.

 

 

1. Como xurdiu a idea de crear o grupo?

A idea de crear o grupo naceu polas ganas que tiñamos de ir aos seráns e ás foliadas. Necesitabamos formar un grupo e ter cancións en conxunto, e así foi, xuntámonos e puxémonos a traballar xuntas. O primeiro ano de Tanxugueiras foi viaxando por toda Galicia indo a todas as foliadas que había, pouco a pouco o grupo fíxose máis grande pero sen ningunha pretensión de vivir da música, era unha diversión. Hoxe por hoxe podemos dicir que vivimos da música e que puidemos converter o noso pasatempo no noso traballo.

 

2. De onde saíu o nome do grupo?

O nome do grupo saiu de Fumaces, que está no concello de Riós (Ourense). Temos uns amigos desa zona e dixémoslle que nos pasaran nomes e así foi, pasáronnos como 200 nomes e quedámonos con Tanxugueiras que é unha toponimia dun conxunto de fincas.

 

3. Que papel desenrola cada unha no grupo?

Os papeis non están moi establecidos, todas facemos de todo, pero está claro que hai cousas que nos gustan máis e cousas que menos. A creación da canción e conxunto, Olaia leva un papel máis importante nas redes, vestiario, letras das cancións. Aida leva máis o papel técnico, é a que mellor se desenvolve co set de gravación. E Sabela leva máis a parte da prensa, entrevistas, charlas...

Pero todas intentamos facer de todo!!!

 

4.Cantas actuacións tedes o ano?

Co primeiro disco, Tanxugueiras, tivemos máis de 100 concertos ao longo do país e con varios concertos por pobos de España, pero incluso permitiunos viaxar a Cuba, a India, Reino Unido (fomos varias veces), Portugal e tamén Suecia. Isto foi en 2018 e 2019.

A pandemia parounos un pouco a traxectoria , pero en 2020 demos máis de 20 concertos e, para rematar a presentación do noso segundo disco, Contrapunto, este ano temos xa contratados perto de 25...e os que nos quedan por sair!!

Por certo, agardamos verte a ti e á túa clase nalgúns deles (se te achegas, avísanos para poder coñecernos)

 

5. Tedes en mente sacar algún disco máis?

Temos en mente sacar moitos discos ao longo da nosa carreira muiscal, pero o tempo dirá! Traballar estamos taballando para que iso poida ser así.

Por agora estamos lanzando singles, que é moito máis doado e nos permite ir pouco a pouco crecendo e facendo promoción. A nosa idea é que se transladen a un disco que poidamos facer público o vindeiro ano, pero non llo contes a moita xente que aínda é segredo. Ti, por se acaso, cando che pregunten di que fiquen atentas ás nosas redes sociais e aí iremos anunciando todo.

 

6. Que ritmo vos gusta máis?

Gústannos todos os ritmos e escoitamos música de moitos estilos, pero sobre todo gústannos os ritmos que levamos aprendendo dende pequenas, como son a xota e a muiñeira.

 

7. Onde vos gusta máis actuar? Nun escenario ou no torreiro?

Os dous están xenial, cada lugar apórtache cousas distintas. O escenario aporta adrenalina, é moito máis visible e permítenos facer un espectáculo máis serio, máis sobrio, aínda que con moita festa.

No torreiro temos a cercanía da xente, é a diversión. É onde nacemos o do que non queremos esquecernos nunca.

 

8. Como vos afectou a pandemia como grupo?

A verdade e que no comezo era un pouco desesperante , pero pouco a pouco fomos cambiando o chip. Estabamos xusto coa presentación do novo disco, con moitos proxectos e con moitos concertos xa programados, unha gran xira e moita promoción que quedou sin facer. De todos modos, conseguimos desfrutar do tempo que tivemos que estar na casa e permitiunos asentarnos, crear novos temas e decidir apostar polo camiño que marcamos con Midas.