Soldado oriental deixa escapar a un neno ázona oeste, o 1º día da existencia do muro
O pasado 9 de novembro cumpríronse 20 anos da caída do muro de Berlín. Construiuse como consecuencia do final da 2ª Guerra Mundial . Alemania partiuse en dous: a parte dominada pola U.R.S.S., a República Democrática Alemana e a dominada polas potencias occidentais (Francia, Gran Bretaña e E.E.U.U.), a República Federal Alemana. Esta división afectou á propia capital.
En 1961 a R. Democrática decidiu separar cun aramio de espiño as dúas zonas de Berlín, a leste e a oeste. Isto sería o preludio dun muro de 103 millas de lonxitude e 4 metros de alto. Ao longo do muro contruíronse foxos e postos de vixilancia. Dita división foi reforzada polo leste, con soldados e milicias. O muro foi unha barreira efectiva durante 25 anos. Sen embargo preto de 2.7 millóns de persoas tentaron escapar á R.Federal Alemana e uns 400 berlineses (máis según algunhas estadísticas) foron asasinados no intento.
Eran os tempos da Guerra Fría e do Telón de Aceiro. Moitas familias quedaron separadas, e a R.D.A. convertiuse nun auténtico estado policial, no que as liberdades individuais quedaron suspendidas. A temible STASI, (policía secreta) encargábase dilixentemente dese labor.
Vinte anos máis tarde, xa algúns países da órbita comunista , como Polonia, comezaran a loita contra a dominación soviética, cando chega ao poder na U.R.S.S. M.Gorbachov que renuncia ao exercicio da represión. Isto desencadena unha serie de feitos : os alemáns orientais, cruzan Hungría, e tras pasar Austria, chegan á R.Federal alemana sen que as autoridades comunistan poñan ningún impedimento. A noite do 9 de novembro os alemáns de ambas partes pican e derruban o muro, ese “muro da vergoña” que os tivera separados inxustamente durante tanto tempo.
Isto aconteceu hai vinte anos. Pero aínda hoxe existen "muros" que impiden a persoas exercer os seus dereitos básicos, ao estaren oprimidas por un goberno ditatorial. A loita pola liberdade enche toda a historia da humanidade. E mentres o ser humano teña conciencia da súa dignidade, así será.
En 1961 a R. Democrática decidiu separar cun aramio de espiño as dúas zonas de Berlín, a leste e a oeste. Isto sería o preludio dun muro de 103 millas de lonxitude e 4 metros de alto. Ao longo do muro contruíronse foxos e postos de vixilancia. Dita división foi reforzada polo leste, con soldados e milicias. O muro foi unha barreira efectiva durante 25 anos. Sen embargo preto de 2.7 millóns de persoas tentaron escapar á R.Federal Alemana e uns 400 berlineses (máis según algunhas estadísticas) foron asasinados no intento.
Eran os tempos da Guerra Fría e do Telón de Aceiro. Moitas familias quedaron separadas, e a R.D.A. convertiuse nun auténtico estado policial, no que as liberdades individuais quedaron suspendidas. A temible STASI, (policía secreta) encargábase dilixentemente dese labor.
Vinte anos máis tarde, xa algúns países da órbita comunista , como Polonia, comezaran a loita contra a dominación soviética, cando chega ao poder na U.R.S.S. M.Gorbachov que renuncia ao exercicio da represión. Isto desencadena unha serie de feitos : os alemáns orientais, cruzan Hungría, e tras pasar Austria, chegan á R.Federal alemana sen que as autoridades comunistan poñan ningún impedimento. A noite do 9 de novembro os alemáns de ambas partes pican e derruban o muro, ese “muro da vergoña” que os tivera separados inxustamente durante tanto tempo.
Isto aconteceu hai vinte anos. Pero aínda hoxe existen "muros" que impiden a persoas exercer os seus dereitos básicos, ao estaren oprimidas por un goberno ditatorial. A loita pola liberdade enche toda a historia da humanidade. E mentres o ser humano teña conciencia da súa dignidade, así será.
Estupendo me parece este xeito de que calquera poida ler as novas segundo as ven mozos e mozas de Melide.
ResponderEliminarPARABÉNS.POR FAVOR: NON O DEIXEDES DE FACER.ESTADES SENTANDO OS ALICERCES DE MOITAS COUSAS NO NOSO PAIS.