Unha das actividades que desenvolveu foi a creación dun poema entre toda a clase. Primeiro foi el para fóra da aula e mandou saír ao alumnado de un en un para ensinarlle unha cousa da que non lle podían dicir nada a ninguén. Xa na aula deberían escribir un verso co primeiro que se lles pasase pola cabeza. O que nos ensinaba eran uns cadros.
Unha vez recollidos os versos, el ordenounos, engadiu algún enlace, puntos, comas…etc e saíu este fermoso poema:
A princesa xunto a morte
É unha persoa con paraugas e chove,
unha marioneta cun vestido e paus ao redor.
É a beleza que durmía coa morte,
unha señorita durmida na súa camiña.
Eran uns debuxos moi raros,
cousas raras e destrución.
Quizais sexa a morte,
pero é algo estraño:
dedo-ollo con corazón de rapaza
con un esqueleto e un pau cravado.
Quizais é unha persoa enferma,
alguén de arriba que non quixo baixar
e que ten a morte á volta da esquina.
A morte é cruel.
A morte é algo terrorífico.
A morte está enriba da cama.
Hai unha muller con dous vestidos
afundida nun mar de cousas.
A muller non pode ser danada por nada,
pero o amor fai dano.
Non me gustou nada a pintura!
S2A
estivo moi ben, aprendimos moito.
ResponderEliminarEse tempo con Carlos Negro pareceunos moi bon,xa que foi unha cousa moi interesante.
ResponderEliminarbelen:jo ke super clase tño jeje paseino moi ben, o millor foi o poema que fixemos o final xd
ResponderEliminarGustoume moito a poesia de carlos negro sobre todo alguns poemas moy divertidos.E tamen me gustou como fixemos unha poesia todos xuntos...Aprendeunos a que facer poesia podeo facer calquera e non un poeta profesional...
ResponderEliminarpaseino xenial ten que volver ademais o poema quedounos moi ben
ResponderEliminarEstivo xenial! aprendimos moitas cousas interesantes e útiles! Ademais tamen foi moi moi gracioso! xDD
ResponderEliminarwe are the bessssssst
ResponderEliminarestivo moi ben ,gustoume moito e aprendimos moitas cousas sobre a pesia
ResponderEliminara cabeza nn para
ResponderEliminar